یکی از مریدان سینه چاک ، امّا شیرین عقل و ساده دلِ "حضرت مولانا بدپیله" - دامت کشکیّاته - اخیرا ًنفر اول جشنواره مطبوعات کشور (در مقالات اجتماعی) شده و امیدوار بوده که طیّ وعده ای که داده اند، یک باب مسکن مهر به او بدهند، که خوشبختانه ، طبق معمول، ندادند و به جایش 950 هزار تومان پول نقد دادند که حسرت یک میلیون تومانش هم به دلش بماند چه برسد به مسکن مهر!
از طرف دیگر ، ایشان دلش نمی آمد به دولت گیر بدهد چون اساساً "نمک گیر شده بود". لکن بعد که معلوم شد چندان نمکی هم در کار نیست و به او وعده تو خالی داه اند، اقدام به لج نمود و قول داد که حال دولت را خواهد گرفت! (زهی خیال باطل!)
بنابراین، بعد از آن که این ماجرای "مسکن مهر" محمدعلی رامین را در فیس بوک ملعون، به اطلاع مریدان برنده ی شده دیگر مولانا بدپیله رساند ، او هم مراتب اعتراض خود را اعلام کردند.
یکی نیست به این دکتر رامین مو قشنگ بگوید، برادر خدمت گزار ، تو که آب از انگشتت نمی چکد و شعارت تین است که "مال همه مال خودم؛ مال خودمم مال خودم"، چرا وعده می دهی؟
این جاست که "حضرت مولانا بدپیله" ، به آن دسته از افرادی که می گویند "دندان ِ اسب پیش کشی را نمی شمارند" می فرمایند که ای بابا، حضرات اسب بدهند ؛ ما دندان که هیچ، سمش را هم نمی شماریم! مسئله این جاست که این معجزه های هزاره های سوم تا شونصدم و مدیر کل های موفّق ِ دنیا، وعده ی اسب می دهند ؛ بعد به جایش یابو هم به فریب خوردگان خوش خیال عرضه نمی کنند، به تعبیر شاعر (که خودشان باشند) می فرماید:
وعده اسب می دهی، لیک الاغ می شود
هم نرسیده پای او، جفت ، چلاغ(!) می شود (چلاغ: چلاق آکسفورد رفته ها)
طوطی خوش زبان که تو، هدیه به ما نموده ای
بال و پرش چو شسته شد، حیف، کلاغ می شود!
بله! رامین جان! (نه ببخشید، "ممدعلی توقیف") چرا از اول نمی گویی 950 هزار تومان؟ چرا وعده دروغ می دهی که این ساده لوحان، دلشان خوش باشد؟ هان؟
بعدالتحریر:
به نظر می رسد علت جایگزینی "اسب" با "خر" در جوایز مطبوعات امسال، ترس مسئولین از جریان "اسب تروا"ی جنبش سبز و به طور کلی هر گونه اسب باشد!
