۱۳۸۹ آذر ۱, دوشنبه

جِوات! (به لهجه ي مشهدي)

گفته بودي، اِندِ كلاس، تو شهر ما تو هستي!
يواش برو! با هم بِرِم، نيفتي دَستي دَستي!
خيال نكن رنگ موهات، به روز و با كلاسَه
موهايِ ما، خاکستری،  كُخِ زيرِ پلاسَه!
تو چِشمِ مو نگا بُكُن، تا لنزُِمَه بيبيني!
عينك دودي، قِديميَه، كجا رَه تو ميبيني؟!
موهاي مو، جِلا دِرَه يا دُمب اسبِ جولون؟!
كِلاس ايَه، تو كِلاسا، زمستون و تابستون!
كِش به موهام نِمِِگذَرُم، ليزَه موهام! خوشگلَه!
نِه فِك كني پول نِدِرُم، كِش خِريدن مشكلَه!
«همراهِ» تو، خِشَنگ تره يا «پيجرِ» نازِ مو؟!
كفشايِ تو چراغ دِرَه يا «واكمنِ» جازِ مو؟!
اي به كنار! خواستَه بودي گومشُدَه پيدا بشَه!
گومشُدَه پيدا شدَه جونُم! چي مي گي؟ ها، مِشَه!
اي كه ميبيني از  همَه سرتَرَه، باسِواتَه
گومشُدَه تا، عزيزتا، همسِدَه تا، جِواتَه!

يَرِه گَه! (به لهجه یِ مشهدی، در راستای مبارزه ی اکید و شدید با بدحجابی!)

َيرِه گَر مُگُم: «برو، سوسول بَزي به پا نكن!»
پر رو، وِي مِستَه مِگَه: «دلُم مِخُه نگا نكن!»    
مُگُمِش: «حيفِ تويَه! بسّه ديگَه! خَنَه بمان!
خودِتَه هم رِديفِ  رَپا و پانكيا نكن!»
بي حيا زُل مِزِنَه تو چشمام و بِزِم مِگَه:
«جوش بي فَيده نزن! اي جور، ما رَه سيا نكن!»
مُگُمِش: «جون دِلُم! حرفِ مو رَه به گوش بيگير!
اي جوري خودته قَطي پارتيِ  اِكسيا نكن!»
مِگَه: «مو خوب ِمِدُنم چكار كُنُم؟! كجا بُرُم؟!
خونِتَه كيثيف نكن! داد و هوار به پا نكن!»
از خِواص در مُرُم و خيز مِزِنُم بِزِش بُگُم!
دستُمَه مي گيرَه مِگَه: «گوش به چِرَندِ ما  نكن!»
مُگُمِش: «جونِ ننه ت، ريخت و قيافَتَه بيبين!
عينهو دخترايَه! خودتَه اي جور «آرا» نكن!»
مِگَه: «اي حرفا چيَه؟! از دخترا  كم نِدِرُم!
با اي حرفا خودِتَه پيشِ ما روسيا  نكن!
اَگِه مردم بِدِنَن كه تو چِقَد جِوات شدي!
همگي  هوت مِكِنَن! ديگَه از اي كارا نكن!»
مُگُمِش: «يَعنِه مِگي، سوسول بَزي تِرَقيَّه؟!»
مِگَه: «اي بابا! از اي اختلاطايْ بيجا نكن!»
مگمش: «حق نِدِري بيرون بِري، بدونِ مُو
اَگِرَم مِري، برو،  آستيناتَه كوتا نكن!
تُنبونِ بلند بُپوش با دامن گل مَگُلي!
بعد از اي، ديگه به پات شِلوارِ برمودا نكن!؟»
مِگَه: « واز، دِري بِرام حرفاي یامُفت مِزِني
جوش نزن يَرَه! ديگَه سر به سرِ زَنا نكن!»
مُگُمِش: «قِرتي!  الآن ميام  بِزِت نِشون مُدُم
در مِرَه، مِگَه: غِلَط! خودتَه اسير بلا نكن!»

نازِ نگاهِ تو! (به لهجه ي مشهدي)


بس که از چَشمِ تو شِعرای خِفَن سر مِزِنَه
بِرِیِ خوندنشا، قلبِ مو  پرپر مِزِنَه!

ما که حیرون شُدِم از نازِ نگاهِ تو، بِرار!
دلبریت دِرَه رو دستِ صد تا دلبر مِزِنَه!

هرکی غمگینَه و دل شيکَستَه و دربِدَرَه
شب تا صُب، اینجِه پلاسَه و بِزِت سر مِزِنَه!

اَگِرَم، گومِت كِنَه، صُب تا غروب، به يادِ تو
آه و نالَه مِكِنَه، تا خَنَه شا، عَر مِزِنَه!

ما زِمین خوردَه تِم، ای شِيطونِ نازِ ناقُلا!
دلِ ما، به شوقِ تو، خودشَه به هر در مِزِنَه!

وَختِه كه تو رَه مي بينَه، سبز و باصِفا مِشَه
چون مثِ باروني که تو کوها، جَرجَر مِزِنَه!

دلِ مو، حال مِكِنَه به يَگ نگاهِ مستِ تو
وَختِه كه پيشِ تويَه، هَف هَش تا ساغر مِزَنَه!

ديگَه، هيچ جا  نُمُرُم، مشهدِرَه عشقَه، داداش!
چون كه سازِ عشقِرَه، چَشمِ تو مَحشَر مِزِنَه!

تو بيا پيشِ خودُم، اَتيش پَرَه! بِرِيْ خدا!
نِمِگي اينجِه، يكي دلش بِرات پَر مِزِنَه؟!

اَگرَم نَيِي، ميام مُدُزدُمِت هَمي روزا!
نَگي عشقُم از اي لافا، ديگَه كمتر مِزِنَه!






ما از اي  فرهادِ بي كِلَه، كه بِيتَرِم، يَرَه!
كه به بيستون مِرَه و اي در و او در مِزِنَه!

شيرين او رَه نِمِخَه، با خسروَه سر مِكِنَه
امّا اي پر رو، وازَم، خودشَه به او در مِزِنَه!

ما فِقط، ميخِ تويِم، همينجِه، هيچ جا نِمِرِم!
تيشه يِ عشقِرَه، قلبِ ما قاييم تر مِزِنَه!

پس وازَم خودُم، بيا، جاي ديگَه نرو، جيگر!
عاشقايْ ديگه رْ، وِلِش! نبضِ مو تُن تر مِزِنَه!

الهی، بدپیلَه قربونت بِرَه، جونِ دلُم!
که صِفايِ تَنِ تو، طعنه به مرمر مِزِنََه!
Powered By Blogger

یه نظر حلاله! بده ، بعد برو!

kzvo,hid





Powered by WebGozar

بگرد و پیداش کن