آقا، اجازه، می شه ما این جا فدا شیم؟!
تا غرقِ گرد و خاکِ دستخطّ شما شیم؟!
می شه بشیم گچ لای انگشتاتون ، آقا؟!
تخته سیا رو پر کنین، تا ما فنا شیم؟!
می شه بشیم گرد و بشینیم رو کُلاتون؟!
محکم بتکّونین ما رو ، پخش هوا شیم؟!
آقا، اجازه؟! می شه ما مبصر شیم امروز؟!
هر وقت دلمون خواست بگیم برپا و پا شیم؟!
زنگای تفریحم می شه توی کلاس موند؟!
ما دلمون می خواد همه ش همین جا باشیم!
آقا، کلاس ِ "پیش" و "غیر پیش" نداره
عصرا چرا با اوّلا این جا نباشیم؟!
دکتر می گه قلبم مث ِ دیکته م ضعیفه
می شه ما شاگرد ِ خصوصیّ ِ شما شیم؟!
آقا ، اجازه؟! اوّل تیره ، چطوری
سه ماه ِ نابستونو از شما جدا شیم؟!
تابستونا کجا کلاس می ذارین آقا؟!
استخر؟! اجازه؟! می شه ما تخته شنا شیم؟!
۲ نظر:
سخـن عشـق تو بی‌آنکـه برآیـد به زبـانـم
رنگ رخسـاره خبر می‌دهـد از حال نهـانـم
گاه گویـم که بنالم ز پریشانی حـالـم
باز گویم که عیانست چه حاجت به بیانم
گر چنـانست که روزی من مسکیـن گدا را
به در غـیر ببینـی ز در خویـش برانم
نه مرا طاقت غربت نه تو را خاطـر قربت
دل نهادم به صبوری که جزین چـاره نـدارم
من همـان‌روز بگفتـم که طریـق تو گرفتـم
که به جانان نرسـم تا نرسـد کار به جـانـم
ما در ره عشق تو اسیران بلاییم
کس نیست چنین عاشق بیچاره که ماییم
بر ما نظری کن که در این شهر غریبیم
بر ما کرمی کن که در این شهر گداییم
وجدی نه که بر گرد خرابات برآییم
زهدی نه که در کنج مناجات نشینیم
نه اهل صلاحیم و نه مستان خرابیم
اینجا نه وآنجا نه چه قومیم و کجاییم
حلاج وشانیم که از دار نترسیم
مجنون صفتانیم که در عشق خداییم
ترسیدن ما چون که هم از بیم بلا بود
اکنون ز چه ترسیم که در عین بلاییم
مارا به تو سریست که کس محرم آن نیست
گر سر برود سر تو با کس نگشاییم
ما را نه غم دوزخ و نه حرص بهشت است
بردار ز رخ پرده که مشتاق لقاییم
دریاب دل شمس خدا مفخر تبریز
رحم آر که ما سوخته داغ خداییم
ارسال یک نظر