شعر زیر را یکی از طنّازگان (بانو زهرا درّی) برای عرض ادب و ارادت به محضرمان فرستاده است. از آن جایی که ما هم مثل بعضی حضرات از خودمان خوشمان می آید، آن را در این جا می آوریم؛ تا بترکد چشم حسود و بخیل! اللهم صلّ ِ علی محمّد و آل محمّد!
تو بدپیله را دائماً دوست دارم!
نگو: "کامپیلیت"؟! کاملاً دوست دارم!
به عبّاس سوگند؛ من از گذشته
ابوالفضل را واقعاً دوست دارم!
تو را مرد طنزیم تن دوست دارم!
اگر صاحب یک الگانس هستی
و حتّی اگر یک لگن دوست دارم!
تو ظرفیّتت قدّ ِ صد مرد باشد
تو را قدّ ِ صد انجمن دوست دارم!
نه این قدر و آن قدر، من بیش از این ها
خفن در خفن در خفن دوست دارم!
فرانسه، لاتین، انگلیسی زبانی
تو را فارسی در دهن دوست دارم!
تو با "دکترا" فیس و فاسی نداری
لذا قدّ ِ "آمپول زن" دوست دارم!
خودم را - اگر مثل تو در ره طنز
شوم ناز و شیرین سخن - دوست دارم!
ز دردِ وطن دائماً می سرایی
تو را مثلِ مامِ وطن دوست دارم!
شبیه زبل خان، جهانگرد هستی
چه مشهد، چه تهران، پکن دوست دارم!
برای دل خسته، ساز فکاهی
هماره هماره بزن، دوست دارم!
چه خوب و چه توپ و چه باحال و ماه است
همان کس که همواره من دوست دارم!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر