کروبی، مهدی: آنکس که نداند و نداند که نداند، کسی که توانایی غلبه بر آرای باطله را هم نداشته باشد، نفر پنجم میان چهار شرکت کننده. شیخ شجاعی که به همه می گوید 300 میلیون از شهرام گرفته، کارشناس ارشد در بازپروری کرباسچی ها، فرزند رشد ننجون. کسی که وقتی حرف کهنه بزند، رای می آورد و نفر سوم انتخابات می شود و وقتی حرف مدرن بزند، مردم به ریش او می خندند و نفر آخر می شود. کسی که قرار بود واحد پول ایران را به 50 هزار تومان برساند (1 کروبی طرح 84 معادل 50 هزار تومان و 1 کروبی طرح جدید 88 معادل 70 هزار تومان)
نن جون: کسی که کروبی را زاد، کارشناس اقتصاد کلان، نظریه پرداز تورم. متخصص محاسبه نرخ تورم با استفاده از بالا و پایین رفتن قیمت سبزی و میوه.
لاریجانی، علی: خیلی ها او را مردی در مه می نامند، خداونگار بیانیه های مملو از کلمات و عبارات غیر قابل ترجمه به انگلیسی، یک سوم از دو سوم سهم لاریجانی ها از قوا، وقتی بخندد خدا هم خنده اش می گیرد. کاندیدای "هوای تازه" در انتخابات ریاست جمهوری 84،
محصولی، صادق: محصول تلاش برای ساده زیستی در عین میلیاردر بودن، تنها وزیر دولت دهم که با وزارتخانه مطبوع همخوانی دارد چرا که رفاه را با پوست و اسنخوان درک کرده است.
دستجردی، مرضیه: نخستین وزیر زن ایران، همسر ِ مقتدرِ "حسین بازجو" ،حضور او در هیت دولت به این معناست که وزرا باید مراقب حرف دهنشان باشند.
رضایی، محسن: فرمانده اسبق و به قولی ساقی جام شراب، قطب سوم انتخابات، معرف شاخص فلاکت، هر آنکس که به دنبال فدرالیزم اقتصادی باشد، جومونگ ایران زمین. کاندیدای "دولت عشق" در انتخابات 84 و "دولت امید" در انتخابات 88.
کامرن دانشجو: مردی با کشف های طلایی، یکی از چند نفری که به کپی برداری علمی متهم است (در کنار معصومه ابتکار و ...) وزیر "علوم، کشفیات و کپی برداری".
محرابیان، علی اکبر: وزیر "صنایع و اختراعات" در دولت نهم و دهم، کسی که دو اختراع را دو در کرده است تا نشان دهد که می شود و می توانیم.
لنکرانی، کامران: هلوی دولت، یکی از قربانیان اسفندیار، وزیر بهداشت دولت نهم.....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر