کفش هایم کو؟
چه کسی بود صدا زد رامین؟
کودکی در نیویورک، رهگذر را دید
گفت: مادر! محمود! محمود!
رهگذر هاله نوری که به سر داشت، به کودک بخشید
در کومور بود که کردان پر زد
و مشایی به نمایشگاه رفت
و به تهرانی گفت:
عکستان، توحیدی
خودتان ربانی!
چقدر انسانی!
وه عجب ایمانی!
معرفت می بارد
از سر و روی شما!
چه سری چه دمی
عجب پایی!
**********
اهل ایرانم
روزگارم سخت است
خرده پستی دارم اما
جملگی در خطر است
همسری دارم ، سبز چون برگ درخت
دوستانی دارم
همگی "مخمل" و "نرم"!!
اهل ایرانم اما
جای من ایران نیست
من با فیس بوک، توییتر
چهره تازه ای از خویشتنم ساخته ام
موقع رأی دادن
من خودم جزو نظامم، اما
رای من گم شده است!!!
پای آن صندوق ها
زیر دست محمود
زیر باتوم ِ نظامی هایش:
حافظان قانون!
منجیان میهن
داخل کهریزک!
اهل ایرانم، پیشه ام نقاشی است
گاه گاهی "چیز"کی می سازم
که فقط همسر من می فهمد
زن من آخر روشنفکریست
زن من هر دفعه یک جایزه خارجکی می گیرد
من نمی دانم که چرا جایزه هیچ کسی با من نیست
و چرا رای کسی با کروبی نیست؟
شیخ هالو چه کم از محمود پررو دارد؟
اهل ایرانم، پیشه ام غیب گویی است
همسری دارم از جنس خودم
که همه عالم و آدم، تئوری های او را می فهمند
و به آن می خندند
هر کجا باشم، همراه من است
همسرم پرفسفر است
غیب می گوید، غیب
نظریات زنم، تیتر یک خارجه بود
و bbc که مرا دوست نداشت
زنگ می زد به زنم
و از او می پرسید:
"رایتان را چه کسی داد به آب؟"
*******************
آب را گل نکنیم
شاید این آب روان
برود کهریزک
برود پای علف هایی سبز
آب را گل نکنیم
پلیس را ول نکنیم
شاید این باتوم ها
می خورد بر سر یک بدبختی
و سرش می شکند
رای را گم نکنیم
شاید این رای بدرد محصولی ها نخورد
و کروبی نفر پنجم این معرکه باشد، اما
رای من مال من است
***********
سبز سبزم، "چیز"م
حرف های ناجور
سایت های "جیز"م
13 میلیون و خورده
رای ناچیز دارم
غیر آن شش میلیون!....
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر